Video Games: The MMO Effect

"Χμ... ώρα για ύπνο, αλλά ας κάτσω λίγο ακόμα για να πάρω άλλο ένα level/όπλο/κομμάτι πανοπλίας/item/pin/badge/κλπ."

Παλιά τα βιντεοπαιχνίδια ήταν για μικρές "διαδρομές". Το μόνο που έμενε για να σου δείχνει πόσο καλά πήγαινες ήταν το high score που υπήρχε μόνο στο PC/ στην κονσόλα σου. Έβαζες το παιχνίδι, έπαιζες, το άφηνες για καιρό αν δεν ήταν κάτι τρελό και πήγαινες στο επόμενο.

Με το internet, ήρθαν τα MMO (Massive Multiplayer Online) παιχνίδια, όπου μπορούσες να έχεις έναν χαρακτήρα που να "μένει" στον server και να κρατάει το level του, τα όπλα του, κλπ.

Ξεκίνησαν σαν κοινωνικά παιχνίδια όπου μαζευόταν κόσμος για να κάνει πλάκα, να συζητάει και να παλεύει ενάντια σε όλο δυσκολότερους αντιπάλους.
Ο παίχτης εκεί έχει "ανάγκη" να φαίνεται καλύτερος και να γίνεται καλύτερος ώστε να νικάει τους εχθρούς και να δείχνει την υπεροχή του. Αλλά όταν ξέρει ότι υπάρχει κάτι καλύτερο, αρχίζει και γυαλίζει το μάτι του. Έχει κάποιος ένα σπαθί που κάνει περισσότερη ζημιά από το δικό του; Πρέπει να το πάρει κι αυτός. Είναι η ίδια ζημιά αλλά φαίνεται πολύ καλύτερο; Πρέπει να το πάρει κι αυτός. Είναι σαν τα Χριστούγεννα που ανοίγαμε τα δώρα μας και περιμέναμε το παιχνιδάκι που θέλαμε τόσο πολύ, μόνο που σε αυτά τα παιχνίδια τα δωράκια έρχονται συχνά αν και τα πιο μεγάλα θέλουν να αφιερώσεις πάρα πολύ χρόνο.

Αυτά τα "δωράκια", η αλλαγή του χαρακτήρα σε κάτι καλύτερο και ότι παραμένει στον server και μπορούν να σε βλέπουν άλλοι, κάνει τον παίχτη να νιώθει καλά όσο ανεβαίνει γιατί κερδίζει κάτι και προσπαθεί να φτάσει αυτούς που είναι πιο ψηλά. Και για να πας πιο ψηλά, πρέπει να αφιερώσεις χρόνο, ο οποίος κυριολεκτικά είναι χρήμα στα MMO με συνδρομή.

Το θέμα είναι πως αυτό το σύστημα του "ξεκλειδώνω/παίρνω γυαλιστερά πραγματάκια όσο παίζω", μπαίνει στο μυαλό των παιχτών τόσο πολύ που δεν ξεκολλάνε εύκολα από αυτά τα παιχνίδια σε αντίθεση με άλλα που δεν σου δείχνουν ότι ο χαρακτήρας σου προοδεύει. Αυτό το παρατήρησαν οι διάφορες εταιρείες και τώρα από First Person Shooters μέχρι Real Time Strategies, όταν παίζεις online, έχεις κάποιο level, το οποίο μπορεί να είναι απλά για να βάζουν άλλη διακοσμητική στολή οι χαρακτήρες σου ή να παίρνεις πιο δυνατά όπλα, κλπ.
Παρέα με τα stats, το καρότο συνεχίζει να είναι μπροστά στο πρόσωπο του παίχτη.

Παράδειγμα: Γιατί τόσος κόσμος παίζει το World of Warcraft; Είναι παλιό, κάποια στιγμή ξέρεις όλη την ιστορία, αλλά δεν θα έχεις όλη την πανοπλία που θες ή το όπλο που θες. Οπότε μαζεύεται μια ομάδα 40 ατόμων μια φορά την εβδομάδα για να φάει ένα μεγάλο boss και να ελπίζει κάποιος ότι μια στις 1000 θα του πέσει το ένα κομμάτι της πανοπλίας που δεν έχει ή το ένα όπλο που θέλει. Κάτι περιμένουν και οι υπόλοιποι 39, αλλά πέφτουν πολύ λίγα καλά items. Kάποιος θα κερδίσει εκεί και κάποιοι μάλλον δεν θα κερδίσουν αυτή την εβδομάδα. Οπότε την επόμενη φορά, άλλο raid.
Αλλά ακριβώς γιατί υπάρχει η πιθανότητα και το αίσθημα του ρίσκου και του "τζόγου" συνεχίζουν και συνεχίζουν και συνεχίζουν. Και κάθε τόσο βγαίνει νέο expansion το οποίο βγάζει νέα όπλα και πανοπλίες και φυσικά κάνει πολύ κατώτερα τα προηγούμενα item sets που κάποιοι σπατάλησαν μήνες να κερδίσουν. Το καρότο δηλαδή, ενώ ήταν στο στόμα και το μασούλαγες, εμφανίστηκε πιο κάτω, πιο νόστιμο και μεγάλο, τρέχα να το πιάσεις.

Σαν πρόσφατο FPS παράδειγμα. δεν είναι παράξενο πως το Battlefield: Bad Company 2, εκτός από τα όπλα που ξεκλειδώνει με xp points όσο παίζεις κάποιο class, έχει άπειρα pins και badges που παίρνεις όσο καλά παίζεις. Τα βλέπει πολύς κόσμος; Όχι. Αλλά τα βλέπεις εσύ όπως και τις ταυτότητες αυτών που έχεις μαχαιρώσει και νιώθεις καλύτερα και θες κι άλλο.

Συνεπώς κάποια video games γίνονται περισσότερο σαν ναρκωτικά, θες την δόση σου και μετά θες ακόμα μεγαλύτερη δόση. Overdose ευτυχώς δεν παθαίνεις εκτός αν είσαι καμμένος και κάτσεις άπειρες ώρες στον υπολογιστή χωρίς νερό και φαΐ όπως έχει γίνει σε κάποια μέρη του κόσμου, οπότε η ζωή σου κάνει game over. Όμως δεν πειράζει τις εταιρείες αυτό, γιατί όσο πιο πολύ παίζουν οι παίχτες, τόση απήχηση έχει το παιχνίδι και τόσο κερδίζουν και ποντάρουν στο επόμενο expansion να δώσουν νέα καρότα να κυνηγήσουμε.

Στην τελική, τί καταλαβαίνουμε αν τα έχουμε όλα σε ένα βιντεοπαιχνίδι;
Η ζωή έξω συνεχίζει να είναι η ίδια. Το να προσπαθείς να κερδίσεις τα πάντα, κάνει το παιχνίδι δουλειά και όταν η διασκέδαση γίνει δουλειά, τότε που είναι η διασκέδαση;
Τόσα χρόνια ακούω (και λέω κι εγώ), τώρα έχω 5 kills/9 deaths, θα χαλάσει το k/d ratio. Τί σημασία έχει; Πρέπει πάντα να είμαστε καλύτεροι; Και το να είσαι καλύτερος και να μην το ευχαριστιέσαι τί νόημα έχει;

Καλύτερα να παίζεις για την πλάκα σου, γράφοντας το να είσαι ο υπερ-σκοτώστρας και ό,τι καταφέρεις. Αμάν πια με τα καρότα των εταιρειών!

Κάποτε θα ακούσω κι εγώ αυτή την συμβουλή. :P